Scooter!

zo zo vanmorgen zijn we weer eens een poging gaan doen om actief aan de slag te gaan, alleen echt gelukt is het niet ben je benieuwd waarom niet, nou lees verder en dan wordt het je vrij snel duidelijk.

vanmorgen zijn we rond 08:00 uur opgestaan dit omdat we om 09:00 uur een afspraak hadden bij de universiteit van Singaraja. het was extreem benauwd vandaag dus elke stap die we zette was bijna vermoeiend haha. maar dat zal ik de komende weken nog wel een wennen. dit omdat Singaraja niet zo hoog ligt als Malang en Bedulu. voor dat we richting de universiteit zijn gelopen, heb ik eerst een een grote fles water gescoord, we hadden geen water in huis namelijk. dus ben even naar de supermarkt gewandeld, voor nog geen 4,500 Rupiah had ik en een grote fles water van 1,5 liter en een flesje van 0,5 liter. om gerekend is dit amper 0,45 eurocent. nou lekker goedkoop toch:D niks te klagen.

op de terugweg kwam ik de professor van de universiteit al tegen dus al even voorgesteld en heb gezegd Arjan en Mandy op te halen en richting de universiteit te komen. hij bleef beneden op ons wachten. ik heb snel de andere opgehaald, en daarna zijn we richting de universiteit gelopen (wow wat is de universiteit groot). samen met de professor zijn we richting ik denk het IT-beheerhokje gelopen, onderweg allerlei studenten "hello" "where you from" "where you stay" echt heel grappig. toen we in het hokje aangekomen even voorgesteld aan een aantal mensen, en is ons uitgelegd wat we moesten gaan betekenen, er is gevraagd of we willen kijken naar het netwerk, alleen dan moeten ze het eerst nog even verduidelijken wat nu precies het probleem is. en verder is het dacht ik het lokaal zo klaar maken dat de computers er in konden wanneer deze mochten aan komen. alleen niemand weet waar dat lokaal gaat komen, dus waarschijnlijk word het meer pret dan werken:P maar dat mag ik nooit te hard laten merken;) hahaha. nou kleine rondleiding gehad door een stukje van de universiteit. zijn we gaan zitten om te wachten op de hoofd-conrector, alleen deze was erg druk en het kon dus nog wel uren gaan duren.

Mandy en ik hebben besloten onze laptop thuis op te halen en zijn dus even snel (umm snel op de manier van zo snel mogelijk in dit benauwde weer) heen en weer gelopen, Arjan zat ondertussen al in een soort klein restaurantje op de universiteit te internetten samen met de professor. Mandy en ik slingerde de laptop ook maar aan om ook een beetje te internetten en de tijd te doden, die we moesten wachten op de conrector. alleen mijn laptop wou zich niet met het internet verbinden wat ik ook probeerde, dus zat ik eigenlijk maar een beetje voor mij uit te staren, tot we mochten. Arjan en de professor gingen op een gegeven moment even lopen om iets te zien en wij bleven zitten. ik had het ondertussen wel een klein beetje gezien en liep op het geluid af wat uit een grote hal bleek te komen. hier ben ik tussen de deuren door gaan spieken. ze deden hier aan een vechtsport en turnen, waarschijnlijk een soort sportles. de jongens op de tribune hadden het al snel door, en ik mocht ook binnen komen kijken, nou dit kijkt toch een stukje makkelijker dus heb ik dat gedaan. die vechtsport ging er hard aan toe zeg wow. naar bijna 2,5 uur te hebben gewacht kregen we te horen dat de conrector vandaag geen tijd had en zijn we richting huis gegaan. om ons klaar te maken voor Lovina beach.

met de bemo richting Lovina, dit was heel grappig, we hebben 3 busjes afgewezen blijken ze allemaal op het busstation te staan. stapten we in een ander busje omdat die aanbood om voor 5000 Rupiah te rijden per persoon richting Lovina, nou joh echt die andere chauffeurs werden onwijs lelijk en begonnen te schelden gelukkig dat ik niet alles kon verstaan haha. naar een rit van zeker een ik denk 40 minuten, omdat hij heel sloom reed. aangekomen eerst even lekker gegeten bij een lokaal tentje, wow wat was deze duur:P Naja was maar 4 euro voor een maaltijd (tja toeristisch he) maar toch normaal eten we nog voor nog geen 2 euro met drinken haha. vanavond zelf voor amper een euro.

naar dat we hadden gegeten bij het ohh zo dure tentje aan het strand, zijn we lekker gaan zwemmen alleen was dit nog een hele uitdaging veel koraal en dus heb ook zeker schaafwonden op gelopen, maja hoort er bij was wel heerlijk verfrissend. nog even kort genoten van de zon, deze was namelijk heel warm. en heel veel van die strand verkopers afgewimpeld. daarna zijn Mandy en ik richting een toeristen politie gelopen om voor haar een rijbewijs te regelen,

alleen zover zijn we nooit gekomen want we hadden Nyoman ook aal gebeld dat we een brommertje wouden huren. en hij zo ga terug naar de bank en daar wordt je opgehaald. door wie wisten wij niet, en tja was maar afwachten. komt er op een een jonge snotneus op ons af, Nyoman transport? wij snapten het niet, en hij zo ik ben zijn zoon. nou met een klein telefoontje bleek dit te kloppen en zijn we meegegaan. niet met een auto nee achter op zijn scooter, ik heb ze hier in Indonesië met 5 mensen op 1 scooter zien zitten, maar wij met zijn drieën vond ik geen succes (ook al was het amper een kilometer) vond het best wel eng.. daar hebben wij de dochter leren kennen, en er stond al 1 scooter klaar voor verhuur deze heeft Mandy genomen (een yamaha) zij had alles al ingevuld en toen zij die dochter in eens, van ja ik moet jullie paspoort hier houden, maar ik had zo van iets nee die krijg je niet want dat is onze identificatie. toen wou ze iets anders maar toen ik zij wij zijn vrienden van Margot en wonen in haar huisje was het al vrij snel goed. dit blijkt bij normale toeristen wel te gebeuren, alleen omdat wij dus bekenden zijn van Jannie hoefden wij dat niet. Ook mijn scooter was ondertussen gearriveerd een HONDA VARIO een hele mooie zwarte met rood. met even een test ritje mijn 400.000 Rupiah betaald en zijn we richting singaraja gereden onderweg nog even getankt, en ja sorry ik kon het niet laten even de scooter helemaal los gegooid en te testen wat zijn maximale snelheid was, nou volgens mij had ik nog niet zijn maximale maar echtwaar dat dit ging al 85 km per uur. haha in ned amper 50. hier zowiezo 85. al is het op sommige wegen wel heel druk en je goed moet uitkijken en het links rijden is nog een belangrijk punt te onthouden. ook gingen we bijna verkeerd, omdat we in de verkeerde richting reden:P haha. niet door dat je niet links mocht. snel omgekeerd en verder gereden. ons eerste ritje was daarom met 20 min iets langer maar zeker heerlijk verfrissen. via hardy`s zijn we naar huis gereden en hebben we daar onze scooters geshowd onze tassen ingepakt, en richting het restaurantje gereden nou 3 keer raden ja ik heb weer nasi goreng gegeten. haha:P tja hoe kan het ook anders he. een onwijs goed restaurantje dus zeker om terug te komen.

daarna zijn Mandy en ik richting de pomp gereden Mandy moest nog even tanken en toen door gegaan naar het internet cafe, daar zit ik nu dus weer dit nieuwe blogje met geen verhalen over ziektes te schrijven. om jullie helemaal op de hoogte te houden van het hoe en wat.

Sampa jumpa, Sampa Besok en Tidur enak, wanneer jullie zover zijn;)

(tot ziens, tot morgen en slaaplekker)