Zwak, ziek en Misselijk!

Nou zoals jullie gisteren waarschijnlijk mijn blog hebben hebben gelezen, komt er nu een iets minder leuk gevolg op. ik begin bij het begin

gisteravond en vanmorgen vroeg, heb ik het voorgeschreven tabletje ingenomen zoals de tandarts had gezegd. de bijwerkingen konden maag en darmklachten zijn. gisteravond voelde ik het wel, maar lag toen in bed en tja had er niet veel last van. vanmorgen heb ik mijn tweede ingenomen en ben richting Yayasan gelopen.

Naar dat we ons ruim een uur hadden verslapen:P haha.. de wekker is niet afgegaan. maja toen we ons haasten om weg te komen bleken nyoman en zijn vrouw voor ons nog eten te hebben gemaakt, dit hebben we nog genuttigd en toen als een speer naar yayasan gewandeld. hier hebben wij twee laptops gecontroleerd, de andere 4 waren al zowizo niet meer te redden, eentje van die twee was het moederbord van kapot en van de twee was eerst niks alleen een kapotte batterij, alleen toen de eigenaar de stekker eruit trok, was windows gecrast met een kleine nakijk kregen we windows weer aan de gang, alleen ook bleek bij deze actie het beeldscherm te zijn door gebrand, dus ook deze laptop was niet meer te redden. daarna hebben we nog een laatste check gegeven aan de nieuwe computers en die zijn daarna ingepakt en meegenomen door de mensen waar ze komen te staan, andere afdelingen van WINS.

we dachten leuk we gaan even een rondje lopen, en ons huisje laten zien, toen ik begon met lopen voelde ik mij al niet erg goed we zijn op ons terrasje gaan zitten naar dat ze onze kamer hadden gezien. we kregen thee en ik vroeg een glas water. ik zat al met mijn hoofd tussen mij knieen omdat ik erge hoofdpijn had.

ook tranen welde op, gewoon van de pijn. probeerde het te verbergen maar nyoman had het op een gegeven moment door en vroeg wat er was, toen zag iedereen het. kon gewoon geen woord meer uitbrengen. ik ben nog geen half uurtje later op bed gaan liggen, omdat de misselijkheid alsmaar erger werd. de andere zijn wezen wandelen en hebben dingen gezien en bewonderd, maar ik voelde mij te slecht. toen ik op bed lag ben ik in slaap gevallen en werd wakker toen mijn reis-genootje Mandy binnenkwam. zo veel spierpijn had ik nog nooit gevoeld elke beweging doet pijn. ik weet niet waar het vandaan komt, maar ik denk door de medicijnen de oorzaak zijn geweest. anders weet ik ook niet.

ik wou opstaan, alleen had zo veel pijn en spierpijn, het is er bijna erger op geworden echt balen. dus ben nog even blijven liggen. daarna ben ik toch maar meegegaan maar echt goed gaat het niet, zit nu even voor jullie dit blogje te typen maar daarna klim ik gelijk mijn bed weer in en dan hopelijk doorslapen dan het morgen minder pijn doet.

Tidur enak, Sampai jumpa en Sampai Besok (slaaplekker, tot ziens en tot morgen)